Wszystkie artykuły pl.m.wikipedia.org Wyświetl strony zaczynając od: T
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Specjalna:Wszystkie_strony?from=T&to=&namespace=0
Tabu
Tabu – głęboki i fundamentalny zakaz kulturowy, którego złamanie powoduje spontaniczną i niejednokrotnie gwałtowną reakcję ze strony ogółu przedstawicieli tej kultury, gdyż jest przez nich odbierane jako zamach na całą strukturę tej kultury i jej integralność, czyli jako zagrożenie dla dalszego istnienia danego społeczeństwa. Tabu może obejmować czynności, miejsca, przedmioty, osoby lub słowa. W najpierwotniejszym znaczeniu terminu te czynności i elementy są zarazem zakazane i święte.
W nieco węższym, tylko do niektórych społeczeństw odnoszącym się i bardziej potocznym sensie, są to sprawy, działania, zagadnienia, co do których istnieje rodzaj „zmowy milczenia”. Funkcjonujące w danej społeczności tabu jest wówczas rodzajem autocenzury, zwykle głęboko wpajanej w trakcie procesu wychowawczego.
Tabu zabrania głośno mówić, pisać, a nawet myśleć i zauważać sprawy nim objęte.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tabu
Taksówka
Taksówka – środek transportu miejskiego, licencjonowany samochód osobowy do wynajęcia wraz z kierowcą, nieposiadający z góry określonych tras.
Według polskiego prawa o ruchu drogowym taksówka to pojazd samochodowy, odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu osób w liczbie nie większej niż 9 łącznie z kierowcą oraz ich bagażu podręcznego za ustaloną na podstawie taksometru opłatą.
Służy do świadczenia nieregularnych usług przewozowych, pasażerskich lub pasażersko-towarowych, zazwyczaj stosunkowo niewielkiej odległości, w granicach miasta lub jego okolic. W wielu miastach na świecie, taksówki są malowane na jednolity kolor[3] np. w Wielkiej Brytanii czarny, w Niemczech kremowy, w USA i Azji żółty.
Ze względu na intensywną eksploatację samochody kupowane jako taksówki mogą mieć specjalną konstrukcję lub ograniczenia gwarancyjne. Osoba trudniąca się świadczeniem takich usług to taksówkarz.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Taks%C3%B3wka
Taksówkarz
Taksówkarz – osoba kierująca pojazdem samochodowym przeznaczonym do wykonania usługi przewozu osób lub mienia, nazywanej powszechnie taksówką.
Określenie to, a także „taksa”, pochodzi od nazwiska Franza von Taxisa, który w 1490 roku był organizatorem przewozu cesarskiej poczty dla Maksymiliana II.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Taks%C3%B3wkarz
Taniec
układ rytmicznych ruchów ciała, powstających spontanicznie pod wpływem bodźców emocjonalnych lub świadomie wyrażających pewne stany psychiczne, skoordynowanych zazwyczaj ze zrytmizowaną muzyką lub tylko elementem rytmicznym. Ruchy te mają wartość estetyczną i symboliczną, i są w danej kulturze uznawane za taniec przez wykonawców i odbiorców. Tańce mogą być podzielone i opisane ze względu na rodzaj choreografii, rodzaj ruchów lub historyczne pochodzenie. Głównym elementem tańca jest ruch ciała wykonawcy, może on być bardziej lub mniej skoordynowany, szybszy lub wolniejszy, ale zawsze celowy. Drugim elementem tańca jest rytm. Taniec można też nazwać formą komunikacji niewerbalnej.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Taniec
Teatr
Teatr – rodzaj sztuki widowiskowej, w której aktor lub grupa aktorów na żywo przedstawia sztukę dla zgromadzonej publiczności. Terminem teatr określa się też sam spektakl teatralny lub budynek, w którym odgrywane jest przedstawienie.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teatr
Technik
Technik (gr. technikos – „kunsztowny”) – tytuł zawodowy, specjalista w zakresie odpowiedniej dziedziny wiedzy technicznej, mający zwykle średnie zawodowe wykształcenie.
Zdobycie tytułu technika
By otrzymać tytuł technika w Polsce, należy spełnić następujące warunki:
ukończyć szkołę, która uczy danego zawodu (technikum, szkoła policealna lub kwalifikacyjny kurs zawodowy),
posiadać wykształcenie średnie zawodowe i ogólne (matura nie jest obowiązkowa),
zdać egzamin potwierdzający kwalifikacje zawodowe.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Technik
Technik dentystyczny
Technik dentystyczny – zawód medyczny, regulowany. Osoba w zawodzie technika dentystycznego posiada kwalifikacje do wykonywania prac techniczno-dentystycznych, polegających na projektowaniu i obróbce protez dentystycznych w pracowni protetycznej. Zawód technika dentystycznego regulował dekret z dnia 5 lipca 1946. Według tego dekretu, technik dentystyczny nie miał prawa kontaktu z pacjentem, zatem nie mógł swoich czynności wykonywać w gabinecie dentystycznym. Dekret wprowadzał również zawód uprawnionego technika dentystycznego, którego kwalifikacje były znacznie szersze od technika dentystycznego, lecz w praktyce zawód taki nie występuje z uwagi na zaniechanie kształcenia w tym zawodzie w połowie XX wieku. Uprawnienia uprawnionego technika dentystycznego reguluje rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 maja 1951 r.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Technik_dentystyczny
Technika
Technika (stgr. τέχνη, technē „sztuka, rzemiosło, kunszt, umiejętność”) – dziedzina działalności obejmującej wytwarzanie zjawisk i przedmiotów niewystępujących naturalnie w przyrodzie. Pojęcie techniki bywa popularnie utożsamiane z technologią, czyli wiedzą o wytwarzaniu za pomocą środków technicznych.
Słowo „technika” określa też same urządzenia techniczne, a także sposób wykonywania określonych czynności (na przykład technika gry na skrzypcach, technika malowania obrazów, technika walki zapaśniczej).
Działalnością badawczą w dziedzinie techniki zajmują się nauki techniczne i inżynieria. Tak zdefiniowana technika stanowi zasadniczy składnik cywilizacji.
Niektóre nauki i działalności w dziedzinie techniki:
akustyka
architektura i urbanistyka
automatyka i robotyka
biocybernetyka i inżynieria biomedyczna
budownictwo
elektronika
elektrotechnika
energetyka, w tym energetyka jądrowa
geodezja i kartografia
informatyka
inżynieria materiałowa
inżynieria procesowa
inżynieria środowiska
maszynoznawstwo
materiałoznawstwo
mechanika
metalurgia
okrętownictwo
poligrafia
pożarnictwo
telekomunikacja
transport
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Technika
Technika informatyczna
całokształt zagadnień, metod, środków i działań związanych z przetwarzaniem informacji
Technika informatyczna, technika informacyjna, technologia informatyczna, technologia[a] informacyjna, TI (od ang. information technology, IT) – dyscyplina informatyczna i branża na rynku pracy zajmująca się stosowaniem technologii obliczeniowych (oprogramowanie i sprzęt komputerowy) w biznesie, instytucjach państwowych, opiece zdrowotnej, szkołach i innych typach organizacji. W szerszym znaczeniu (jako informatyka techniczna), obejmuje ona inżynierię oprogramowania, inżynierię komputerową, systemy informacyjne, cyberbezpieczeństwo i danologię. Jest ona także powiązana z sektorem teleinformatycznym.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Technika_informatyczna
Technikum
rodzaj szkoły ponadpodstawowej
Technikum – szkoła szczebla średniego o profilu technicznym, a obecnie typ szkoły ponadpodstawowej, wprowadzona w Polsce w 1948 jako alternatywna wobec liceum. Pierwotnie dostępna dla absolwentów siedmioletnich szkół podstawowych (od reformy w 1968 – ośmioletnich) i dla absolwentów ponadpodstawowych dwu- lub trzyletnich, tzw. zasadniczych szkół zawodowych (ZSZ). Nauka w technikum trwała lat pięć (jeśli podjęta po zasadniczej szkole zawodowej – trzy lata) i kończyła się tak jak w liceum – egzaminem dojrzałości i dodatkowo pracą dyplomową. Dyplom ukończenia technikum upoważniał do posługiwania się tytułem technika. Nie wszystkie średnie szkoły techniczne podlegały Ministrowi Oświaty, liczne z nich były resortowe (podlegające ministerstwom odpowiednich gałęzi przemysłu), niektóre zaś były utworzone przy większych przedsiębiorstwach.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Technikum
Technologia chemiczna i inżynieria procesowa
Technologia chemiczna i inżynieria procesowa – wzajemnie dopełniające się dyscypliny naukowe, które dotyczą problemów projektowania, budowy i eksploatowania urządzeń i instalacji, umożliwiających prowadzenie procesów technologicznych – przekształcanie różnorodnych surowców w użyteczne produkty. Ze względu na nierozłączność obu dyscyplin są one często uznawane za jedną naukę, nazywaną np. ang. Chemical engineering lub ros. Химическая технология.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Technologia_chemiczna_i_in%C5%BCynieria_procesowa
Technologia żywności i żywienia
Technologia żywności i żywienia – dyscyplina naukowa znajdująca się dziedzinie nauk rolniczych w obszarze nauk rolniczych, leśnych i weterynaryjnych. Zajmuje się metodami wytwarzania, przetwarzania, utrwalania i przechowywania żywności.
Technologia żywności i żywienia jest jednym z kierunków studiów prowadzonych na uczelniach. Jest to kierunek studiów związany z naukami technicznymi, chemicznymi i biologicznymi. Zgodnie ze standardami kształcenia obejmuje on podstawy produkcji żywności i żywienia człowieka.
W ramach kształcenia studenci poznają:
chemię żywności, jej mikrobiologię i analizę,
bezpieczeństwo produkcji żywności,
maszynoznawstwo i inżynierię procesową,
projektowanie technologiczne,
zasady żywienia człowieka,
zarządzanie i ekonomikę przedsiębiorstw żywnościowych.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Technologia_%C5%BCywno%C5%9Bci_i_%C5%BCywienia
Telekomunikacja
transmisja informacji na odległość
Telekomunikacja – dziedzina techniki i nauki, zajmująca się transmisją informacji na odległość przy użyciu środków łączności. Legalna definicja zawarta w polskim prawie telekomunikacyjnym określa telekomunikację jako „nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie od ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną”.
Termin „telekomunikacja” został po raz pierwszy użyty w 1904 r. przez Édouarda Estaunié w książce „Traité pratique de télécommunication électrique” („Rozprawa praktyczna o telekomunikacji elektrycznej”).
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Telekomunikacja
Telepraca
forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej
Telepraca lub praca zdalna – forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Telepraca
Temperament
Temperament – zespół cech osobowości, zdeterminowanych genetycznie i ujawniających się już w pierwszym roku życia człowieka. Tak rozumiany temperament stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju osobowości (Buss i Plomin). Arnold H. Buss i Robert Plomin definiują temperament jako zespół dziedziczonych cech osobowości, które ujawniają się we wczesnym okresie życia jednostki. Cechy te są zdeterminowane genetycznie i ujawniają się już w pierwszym roku życia człowieka. Tak rozumiany temperament stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju osobowości. W dzieciństwie całą osobowość wypełnia temperament (nie biorąc pod uwagę sfery intelektualnej). W oparciu o te dwa założenia oraz na podstawie wyników prowadzonych badań autorzy wyodrębnili trzy zasadnicze cechy określające strukturę temperamentu: emocjonalność (Emotionality), aktywność (Activity) i towarzyskość (Sociability), których pierwsze litery wyjaśniają skrót EAS. Początkowo za cechę temperamentalną uznana została również impulsywność (Impulsivity), jednak wyniki analizy czynnikowej wskazały na konieczność uznania jej za cechę niejednorodną, ponadto nie udało się jednoznacznie ustalić j
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Temperament
Tenis
dyscyplina sportowa
Tenis, tenis ziemny – dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym, polegająca na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika, celem zdobycia punktu bezpośrednio lub pośrednio, w wyniku błędu przeciwnika. Może być rozgrywana pojedynczo (tzw. singel) lub w dwuosobowych zespołach zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst). Tenis należał do grona letnich dyscyplin olimpijskich w latach 1896–1924. Do ich programu powrócił w 1988.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tenis
Teoria decyzji
Teoria decyzji to wspólny obszar zainteresowań wielu różnych dziedzin nauki, obejmujący analizę i wspomaganie procesu podejmowania decyzji. Korzystają z niej i rozwijają ją: kognitywistyka, matematyka, statystyka, psychologia, socjologia, ekonomia, zarządzanie, filozofia, informatyka oraz medycyna.
W ten sposób możemy wyróżnić:
klasyczną inżynieryjną teorię decyzji – która szuka rozwiązań optymalnych/najlepszych w dziedzinie dobrze sformalizowanej, tzw. well defined problems
kognitywistyczne teorie decyzji – które szukają rozwiązań wystarczających/skutecznych dla tzw. real world problems i ill defined problems.
Klasyczna teoria decyzji zajmuje się:
analizą decyzji – rozpatruje się konkretny przypadek decyzji podjętej przez osobę lub grupę osób. Analiza polega na wyznaczeniu decyzji optymalnej oraz, jeśli podjęta decyzja nie była optymalna, znalezieniu przyczyn pomyłki.
wspomaganiem decyzji – próbą wyznaczenia rozwiązania najlepszego przy danym zasobie wiedzy i informacji o możliwych konsekwencjach. Dotyczy to również podejmowania decyzji grupowych.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_decyzji
Teoria emocji Plutchika
Teoria emocji Plutchika. W latach 1960-1980 amerykański psycholog Robert Plutchik opracował teorię emocji, w której zaproponował istnienie ośmiu podstawowych emocji, ewolucyjnie naturalnie rozwiniętych. Emocje te są wrodzone i bezpośrednio odnoszą się do zachowań adaptacyjnych, które mają na celu pomoc w przetrwaniu. Z nich wynikają wszystkie inne emocje.
Główną sugestią Plutchika jest fakt, że możemy przeżywać mieszaninę pierwotnych emocji. Polega to na łączeniu poszczególnych emocji w jedność, tworząc bardziej złożone emocje. Łączenie to doprowadza do stworzenia kombinacji odpowiedzialnych za konkretne przeżycia.
Więcej na stronie Wikipedia.org:
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_emocji_Plutchika
Teoria informacji
dyscyplina zajmująca się problematyką informacji oraz metodami przetwarzania informacji
Teoria informacji – dyscyplina zajmująca się problematyką informacji oraz metodami przetwarzania informacji, np. w celu transmisji lub kompresji. Teoria informacji jest blisko powiązana z matematyką, telekomunikacją, informatyką i elektrotechniką.
Za ojca teorii informacji uważa się Claude’a E. Shannona, który prawdopodobnie po raz pierwszy użył tego terminu w 1945 roku w swojej pracy zatytułowanej A Mathematical Theory of Cryptography. Natomiast w 1948 roku w kolejnej pracy pt. A Mathematical Theory of Communication przedstawił najważniejsze zagadnienia związane z tą dziedziną nauki. Shannon stworzył podstawy ilościowej teorii informacji, dlatego późniejsi autorzy próbowali stworzyć teorie wyjaśniające wartość (cenność) informacji. W Polsce Marian Mazur stworzył oryginalną teorię opisującą zarówno ilość, jak i jakość informacji. Opisał ją m.in. w wydanej w 1970 roku pracy Jakościowa teoria informacji. Wprowadził w niej rozróżnienie między informacjami opisującymi a informacjami identyfikującymi i wykazał, że tylko liczba informacji identyfikujących jest tym samym co ilość informacji wyrażona wzorem Claude E. Shannona – wbrew panującemu dotychczas przeświadczeniu, że odnosi się on do wszelkich informacji.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_informacji
Teoria intymności
Teoria intymności – teoria z zakresu psychologii społecznej, która próbuje wyjaśnić nietypowe zachowania niewerbalne ludzi w windach, zatłoczonych autobusach, poczekalniach, restauracjach itp. Według tej teorii poczucie bliskości i intymność objawia się w zachowaniu słownym i bezsłownym. Obserwując te komunikaty możemy wnioskować, czy ludzie lubią się i czują się sobie bliscy, czy też nie. Wymiar emocjonalnej bliskości ujawnia się w następujących zachowaniach:
- Kontakt wzrokowy i kierunek patrzenia – im ludzie czują się sobie bliżsi, tym częściej i dłużej patrzą sobie w oczy. Spojrzenie jest traktowane jako silny sygnał, wzbudzający emocje, zwłaszcza jeśli nie jest przelotne, lecz trwa dłużej. Dlatego na ludzi obcych patrzymy zwykle przelotnie. Dłuższe patrzenie pojawia się wobec osób bliskich.
- Postawa ciała:
- Pochylenie ciała. Ludzie, którzy się lubią, ufają sobie, są sobą zainteresowani w trakcie rozmowy, pochylają się lekko ku sobie, natomiast gdy się nie lubią, tułów i głowa leciutko odchylają do tyłu.
- Otwarta postawa ciała. Gdy ludzie się lubią ich postawa ciała jest otwarta, gdy się nie lubią zaś lub są sobie obcy, jest zamknięta.
- Temat rozmowy. W trakcie rozmowy z bliskimi osobami poruszamy tematy bardziej osobiste i ważniejsze (np. własne przeżycia, plany, zadajemy osobiste pytania). Gdy rozmawiamy z dalekimi znajomymi, temat rozmowy jest bezpieczniejszy i nieemocjonujący (np. pogoda).
- Dotyk. Jest bardzo silnym sygnałem, wywołuje zwykle silne emocje, bądź to pozytywne, bądź negatywne. Dążymy do dotykania tylko tych osób, które bardzo lubimy i którym ufamy. Przyjazny dotyk pojawia się w związku z tym jedynie wobec osób bliskich.
- Gesty i ruchy ciała. W trakcie rozmowy z bliską osobą pojawia się więcej gestykulacji, ciało jest bardziej rozluźnione i przyjmuje bardziej niesymetryczne pozycje. Pojawiają się także gesty, które naruszają dystans indywidualny i dystans intymny drugiej osoby oraz takie gesty, które mogłyby się skończyć dotknięciem.
- Mimika. Wyrazy mimiczne są objawem przeżywania emocji. Pojawiają się częściej, gdy rozmawiamy z bliskimi niż z obcymi.
- Dystans osobisty. Ludzie, którzy się lubią, skracają dystans i ustawiają się blisko siebie. Z obcymi ludźmi rozmawiamy w większej odległości.
- Tembr głosu. Jeśli czujemy się dobrze, mówimy nieco niższym głosem, nie zastanawiamy się nad konstrukcją gramatyczną zdań.
Zwolennicy tej teorii twierdzą, że gdy spotykają się dwie osoby, to będą wysyłać takie komunikaty niewerbalne, które pasują do ich poczucia bliskości.
Na przykład dwie szczerze lubiące się osoby będą często patrzeć sobie w oczy, stać blisko siebie i pochylać się delikatnie ku sobie, temat ich rozmowy będzie bardziej intymny, pojawi się żywa mimika, uśmiechy, lekkie potakiwania głową itp.
W teorii tej twierdzi się dalej, że jeśli okoliczności zmienią jeden z tych wymiarów intymności, ludzie będą próbowali przywrócić stan równowagi na innych wymiarach.
Na przykład, gdy stoimy stłoczeni w windzie, to odległość jest charakterystyczna dla kontaktu z ludźmi bliskimi i dobrymi znajomymi (dystans intymny). Jesteśmy jednak w towarzystwie obcych ludzi, dlatego staramy się zwiększyć dystans. Fizycznie jest to niemożliwe, dlatego robimy to na innych wymiarach intymności: przestajemy rozmawiać, nie patrzymy na siebie, staramy się oddalić, a jeśli nie jest możliwe uniknięcie dotyku, to części ciała, które dotykają innych, są usztywnione, ustawiamy się do siebie bokiem, zachowujemy maskowatą twarz, postawa ciała jest zamknięta – ręce zasłaniają genitalia, ewentualny bagaż jest trzymany przed sobą. Podobnie dzieje się w zatłoczonych autobusach czy w poczekalniach i w większości warunków, w których zaburzony jest naturalny dystans, który ludzie chcieliby zachować w stosunku do innych.
Podobnie, gdy dwie bardzo bliskie osoby są zmuszone stać w większej odległości niżby to wynikało z ich wzajemnej dobrej relacji, będą się starać psychologicznie zmniejszyć dystans. Dwoje kochanków przy zbyt dużym stole w restauracji, będzie silnie pochylać się ku sobie, dłużej na siebie patrzeć, dotykać się (np. nogami pod stołem), mówić przyciszonym głosem, usuwać przedmioty, które stoją między nimi itp.
Teoria ta tłumaczy także, dlaczego podczas zmiany tematu rozmowy zmieniają się komunikaty niewerbalne, które z nią współwystępują.
Np. gdy poruszamy temat, który budzi wiele emocji lub jest trudny, to rzadziej na siebie patrzymy, a kontakt wzrokowy jest krótszy. Zmiana tematu rozmowy powoduje bowiem zmniejszenie psychologicznego dystansu między ludźmi, co wpływa z kolei na dążenie do przywrócenia stanu równowagi. Zerwanie kontaktu wzrokowego jest takim właśnie manewrem. Gdy temat rozmowy jest trudny pod względem złożoności, nawiązywanie kontaktu wzrokowego podnosi poziom emocji, co utrudnia budowanie zdań złożonych (zobacz: prawa Yerkesa-Dodsona). Dlatego wielu wykładowców mówi, nie patrząc na publiczność spoza pulpitów lub stołu, co psychologicznie zwiększa dystans między mówcą a słuchaczami i pozwala formułować czytelne wypowiedzi.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_intymno%C5%9Bci
Teoria muzyki
dyscyplina akademicka
Teoria muzyki – ogólne zasady i zagadnienia związane z muzyką `wyrażone w sposób czysto teoretyczny. W skład teorii muzyki wchodzi m.in. notacja muzyczna (zapis muzyczny), elementy dzieła muzycznego – skróty i oznaczenia, praktyka wykonawcza, harmonia, kontrapunkt.
Teoria muzyki stanowi fundament praktycznej działalności muzycznej, czyli tworzenia i wykonywania utworów. Teoria muzyki jest również kierunkiem studiów.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_muzyki
Teoria prawdopodobieństwa
dział matematyki zajmujący się zdarzeniami losowymi
Teoria prawdopodobieństwa (także rachunek prawdopodobieństwa lub probabilistyka) – dział matematyki zajmujący się zdarzeniami losowymi. Rachunek prawdopodobieństwa zajmuje się badaniem abstrakcyjnych pojęć matematycznych stworzonych do opisu zjawisk, które nie są deterministyczne: zmiennych losowych w przypadku pojedynczych zdarzeń oraz procesów stochastycznych w przypadku zdarzeń powtarzających się (w czasie). Jako matematyczny fundament statystyki, teoria prawdopodobieństwa odgrywa istotną rolę w sytuacjach, w których konieczna jest analiza dużych zbiorów danych. Jednym z największych osiągnięć fizyki dwudziestego wieku było odkrycie probabilistycznej natury zjawisk fizycznych w skali mikroskopowej, co opisuje mechanika kwantowa.
Więcej na stronie Wikipedia.org:
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_prawdopodobie%C5%84stwa
Teoria przywiązania
Teoria przywiązania, teoria więzi (ang. attachment theory) – teoria neopsychologiczna, której twórcą był brytyjski lekarz i psychoanalityk John Bowlby. Jest również pierwszą próbą zastosowania modelu etologicznego do wyjaśnienia problemów rozwoju psychologicznego człowieka, szczególnie w pierwszych latach jego życia. Teoria ta dotyczy negatywnego wpływu, jaki wywiera na rozwój małego dziecka utrata obiektów znaczących (ojca, matki bądź innego opiekuna) w wyniku niepoświęcania dziecku takiego czasu i uwagi, jakiego ono potrzebuje podczas swojego rozwoju emocjonalnego, co może ujawnić się w późniejszym okresie życia.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_przywi%C4%85zania
Teoria racjonalnego wyboru
interdyscyplinarna teoria z dziedziny mikroekonomii badająca i modelująca zachowania społeczne i ekonomiczne
Teoria racjonalnego wyboru (TRW) – teoria badająca i modelująca zachowania społeczne i ekonomiczne. Jest ona dominującym paradygmatem w mikroekonomii. TRW wywodzi się z psychologii społecznej, politologii i ekonomii, jest więc interdyscyplinarna.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_racjonalnego_wyboru
Teoria spiskowa
Teoria spiskowa (też: konspiracjonizm) – próba wyjaśnienia genezy zdarzenia, przebiegu wydarzeń lub sytuacji, stojąca w opozycji do powszechnie uznanej wersji, wynikająca z przeświadczenia o istnieniu spisku, czyli zakamuflowanej działalności grupy osób, które rzekomo zawarły tajne porozumienie dla osiągnięcia jakiegoś celu, zatajając prawdę przed opinią publiczną.
Przykładami są tezy o dominacji ekonomicznej, politycznej i militarnej dotyczące „nowego porządku świata” (NWO), czy kwestionujące fakt lądowania człowieka na Księżycu. Kolejnym przykładem teorii spiskowych są spiskowe teorie dziejów, które starają się wyjaśniać przyczynowość procesów historycznych w sposób odmienny i krytyczny do oficjalnie uznanych (zob. rewizjonizm historyczny).
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_spiskowa
Teoria sterowania
Teoria sterowania – dziedzina zajmująca się teorią analizy i modelowania matematycznego obiektów i procesów różnej natury, zarówno fizycznych (np. chemicznych, cieplnych, mechanicznych, hydraulicznych, pneumatycznych, elektrycznych), jak i społecznych (np. ekonomia matematyczna), traktowanych jako układy dynamiczne ze sterowaniem. Teoria sterowania jest dziedziną automatyki i matematyki stosowanej, historyczna związana także z cybernetyką, wykorzystywana też w informatyce, naukach społecznych i przyrodniczych.
Stworzony model pozwala na syntezę układu regulacji poprzez wprowadzenie regulatora sterującego danym obiektem lub procesem tak, by ten zachowywał się w pożądany sposób.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Teoria_sterowania
Terapia genowa
Terapia genowa – leczenie polegające na wprowadzeniu obcych kwasów nukleinowych (DNA lub RNA) do komórek. Charakter lub informacja genetyczna zawarte we wprowadzonym DNA lub RNA powinny wywierać efekt terapeutyczny. Pomysł terapii genowej opisano po raz pierwszy w 1972. Pierwszy na świecie lek terapii genowej dopuszczono do użytku w Chinach w 2003 roku. Pierwszy taki lek dopuszczono na terenie Unii Europejskiej w 2012.
Więcej na stronie Wikipedia.org:
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Terapia_genowa
Terapia zajęciowa
Terapia zajęciowa – forma rehabilitacji, która ma za zadanie uaktywnić pacjenta poprzez wykonywanie określonych czynności mających również charakter usprawniania psychicznego, fizycznego, a mogą służyć również preorientacji zawodowej (przezawodowienie lub przekwalifikowanie). Metoda jest wykorzystywana powszechnie w Warsztatach Terapii Zajęciowej.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Terapia_zaj%C4%99ciowa
Test Coopera
Test Coopera – próba wytrzymałościowa opracowana przez amerykańskiego lekarza Kennetha H. Coopera na potrzeby armii USA w 1968 roku, polegająca na 12 minutowym nieprzerwanym biegu. Obecnie jest szeroko stosowany do badania wytrzymałości przede wszystkim sportowców.
Kenneth Cooper opracował także tabele do testu marszowego, pływackiego i kolarstwa. Jednak to próba biegowa cieszy się największą popularnością.
Kondycję fizyczną, w zależności od wieku i płci określa się na podstawie pokonanego dystansu.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Test_Coopera
Tlen
pierwiastek chemiczny
Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym.
Stabilnymi izotopami tlenu są 16O (stanowi ponad 99% tlenu naturalnego), 17O oraz 18O.
Tlen w stanie wolnym występuje w postaci cząsteczek dwuatomowych O2 oraz trójatomowych – ozonu O3 (głównie w ozonosferze). Szczególną jego odmianą jest odkryty w latach 90. XX w. „czerwony tlen” o wzorze O4.
Tlen jest paramagnetykiem. Ciekły tlen ma barwę niebieską. Stały tlen znany jest w sześciu odmianach alotropowych.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tlen
Tłumacz
osoba tłumacząca tekst z jednego języka na drugi
Tłumacz – osoba, która dzięki znajomości co najmniej dwóch języków dokonuje przekładu wypowiedzi lub tekstu pisanego z języka źródłowego na język docelowy. Tłumaczenie wymaga nie tylko rozumienia tekstu, ale również sprawnego wyrażania jego treści w języku, na który ma być tłumaczony.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/T%C5%82umacz
Tłumaczenie (przekład)
Tłumaczenie, inaczej przekład – wyrażenie w języku docelowym treści tekstu (w tym również wypowiedzi ustnej) stworzonego w języku źródłowym. Pod słowem „tłumaczenie” można rozumieć zarówno proces przekładu, jak i wynik tego procesu, czyli przetłumaczony na inny język tekst. W drugim znaczeniu tłumaczenie jest rozumiane jako wtórne wobec tekstu oryginalnego.
W języku polskim słowo „przekład” ma stosunkowo wąski zakres znaczeniowy i używa się go zwykle mówiąc o sztuce przekładu lub artystycznym przekładzie tekstów literackich, np. dramatów Szekspira czy Biblii, natomiast słowo „tłumaczenie” jest bardziej ogólne i może dotyczyć zarówno tłumaczenia ustnego, jak i pisemnego wszelkiego rodzaju tekstów, zarówno literackich, specjalistycznych, jak i użytkowych.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/T%C5%82umaczenie_(przek%C5%82ad)
Towar
Towar – produkt pracy ludzkiej, który jest przeznaczony do sprzedaży. Pojęcie to obejmuje dobra konsumpcyjne i produkcyjne.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Towar
Tożsamość (psychologia)
Tożsamość – wizja własnej osoby, jaką człowiek ma: właściwości wyglądu, psychiki i zachowania się z punktu widzenia ich odrębności i niepowtarzalności u innych ludzi.
W psychologii, od czasów pojawienia się teorii Erika H. Eriksona, pojęcie tożsamości występuje w kontekście dwóch najważniejszych dla człowieka relacji: stosunku do siebie samego i stosunku do innych ludzi, a więc zarazem do kultury i tradycji. Wskazuje ono na szczególny typ związku, jaki łączy podmiot z nim samym – z jednej strony, z jego własną psychofizyczną i moralną kondycją (self identity) z drugiej zaś – na związek z innymi. Związek ten opiera się na mniej lub bardziej świadomych postawach wobec wyróżnionych wartości, których nosicielem jest zarówno sam podmiot, jak i inni ludzie, kultura.
Problematyka tożsamości – rozważana z perspektywy specyficznie psychologicznej – komplikuje się dodatkowo przez obecność problemu podmiotu oraz przez sposób doświadczenia tożsamości, określany jako poczucie.
Wobec pojęcia tożsamości wyróżniane są:
- tożsamość społeczna – uświadomienie sobie wspólnych właściwości z grupą, w której jednostka żyje, poczucie przynależności do grupy i dostrzeżenie odrębności grupy.
- tożsamość osobista – dostrzeżenie tego, co różni jednostkę od innych, powstawanie sądów na temat własnej osoby.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/To%C5%BCsamo%C5%9B%C4%87_(psychologia)
Tradycja
Tradycja (łac. traditio) – przekazywane z pokolenia na pokolenie treści kultury (takich jak: obyczaje, poglądy, wierzenia, sposoby myślenia i zachowania, normy społeczne), uznane przez daną zbiorowość za społecznie ważne dla jej współczesności i przyszłości. W ramach dziedziczenia jakiejś tradycji kolejne pokolenia mogą wprowadzać zmiany wynikające z aktualnych realiów, możliwości, własnych pomysłów oraz upodobań. Na całym świecie większość tradycji jest wiernie reprodukowana, darzona szacunkiem oraz dbałością o szczegóły. Po II wojnie światowej ludzie zmienili całkowicie postrzeganie rzeczywistości, co w konsekwencji wiąże się z modyfikacją lub całkowitym zanikiem pewnych tradycji.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tradycja
Transport
przemieszczanie ludzi i towarów
Transport (łac. transportare – przenieść, przewieźć) – przemieszczanie ludzi, ładunków (przedmiot transportu) w przestrzeni przy wykorzystaniu odpowiednich środków (środków transportu).
Potrzeby transportowe należą do grupy potrzeb wtórnych człowieka i są związane z faktem różnego rozmieszczenia przestrzennego zasobów, skupisk ludzkich i miejsc pracy. Transport towarzyszył ludzkości od samych początków rozwoju cywilizacji. Jest to, obok łączności, dział gospodarki, które zwiększają użyteczność dóbr poprzez ich przemieszczanie w przestrzeni. Transport jest ściśle powiązany z pozostałymi działami gospodarki. Jego rozwój warunkuje ich rozwój i odwrotnie – gorszy rozwój gospodarki lub transportu wiąże się z pogorszeniem sytuacji odpowiednio w transporcie i gospodarce. W połączeniu z logistyką oraz spedycją, transport wchodzi w skład branży TSL (transport-spedycja-logistyka).
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Transport
Trener
Trener – osoba zajmująca się przygotowaniem fizycznym i psychicznym swoich podopiecznych (najczęściej grupy) w wielu dziedzinach życia, m.in. sportu. Najczęściej wyspecjalizowany jest w jednej, konkretnej dyscyplinie (np. piłka nożna, koszykówka czy gimnastyka). Jego zadaniem jest umotywowywanie i wyszkolenie osób, z którymi pracuje.
W kształceniu ustawicznym trenerem nazywa się osobę prowadzącą szkolenie, którego celem jest nie tyle przekazanie wiedzy, co trenowanie odpowiednich umiejętności i zachowań, np. prowadzenie rozmowy sprzedażowej, publiczne przemawianie czy też umiejętne planowanie czasu. Zawód trenera nie jest jednoznaczny z zawodem coacha, gdyż inna jest rola coacha i trenera. Według Coaching Institute, rolą coacha jest głównie odkrycie wiedzy w kliencie, jego własnych rozwiązań oraz jego potencjału według Coaching Institute.
W kształceniu policealnym trenerem nazywa się osobę prowadzącą zajęcia praktyczne, których celem jest kształtowanie umiejętności praktycznych i świadczenie usług w zakresie opanowanych umiejętności.
Według Chrisa Andresona i Davida Sallego trener piłkarski ma wpływ na 15% gry.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Trener
Tresura
Tresura, tresowanie (niem. Dressur z fr. dresser) – zespół działań mających na celu przyzwyczajenie, wdrożenie (nauczenie) zwierząt do wykonywania określonych czynności przez wielokrotne ich powtarzanie w jednakowych okolicznościach, wyrabianie lub wytwarzanie przez człowieka odruchów warunkowych u zwierząt, czasem prostych nawyków poprzez stosowanie systemu nagród i kar.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tresura
Triathlon
Triathlon (ang. triathlon), triatlon (gr. trójbój) – wszechstronna dyscyplina sportowa będąca kombinacją pływania, kolarstwa i biegania. Zawodnik kolejno płynie, jedzie na rowerze i biegnie, a czas końcowy obejmuje również zmianę stroju i sprzętu sportowego.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Triathlon
Turystyka
podróż w celach rekreacyjnych. Turystyka – zjawisko przestrzennej ruchliwości ludzi, które związane jest z dobrowolną zmianą miejsca pobytu, środowiska i rytmu życia. Obejmuje całokształt stosunków i zjawisk związanych z ruchem turystycznym. Najczęściej spotykaną definicją turystyki są następujące słowa: „Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem”.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Turystyka
Tytuł profesora
tytuł nadawany w Polsce
Tytuł profesora – nadawany w Polsce przez prezydenta Polski osobie, która uzyskała już stopień naukowy doktora habilitowanego i przez to jest samodzielnym pracownikiem nauki, ma osiągnięcia naukowe lub artystyczne znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodzie (postępowaniu) habilitacyjnym oraz posiada znaczące osiągnięcia dydaktyczne, w tym w kształceniu kadry naukowej. Prezydent nadaje tytuł profesora na wniosek Rady Doskonałości Naukowej (do końca 2020 istniała Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów).
Tytuł profesora potocznie od 1989 bywa określany jako „profesura belwederska”, z uwagi na dawną siedzibę Prezydenta RP, w której odbywały się uroczystości wręczenia postanowień o nadaniu tytułu profesora. Inne potoczne określenie dla tytułu naukowego to „profesor tytularny”. Określenie to jest mylące, gdyż wyraz „tytularny” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego oznacza „mający prawo do używania jakiegoś tytułu, lecz niepełniący funkcji z nim związanej”, a także nieposiadający rzeczywistej władzy, stanowiska czy uposażenia.
W Polsce zasady nadawania tytułu naukowego profesora są określone w obowiązującej od 1 października 2018 ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Tytułu naukowego profesora nie należy mylić ze stanowiskami profesora uczelni (do 2018 roku profesora nadzwyczajnego) i profesora (do 2018 roku profesora zwyczajnego).
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tytu%C5%82_profesora
Tytuł zawodowy
Tytuł zawodowy – system certyfikatów i tytułów, które otrzymują osoby, które dowiodły, że posiadają określony zasób wiedzy i umiejętności potrzebnych do wykonywania danego zawodu.
Tytułów zawodowych nie należy mylić z tytułem naukowym i stopniami naukowymi.
Tytułów zawodowych istnieje cała mnogość, a ich hierarchia wygląda różnie w różnych grupach zawodowych. W Polsce w niektórych grupach zawodowych (technicy, lekarze, rzemieślnicy) istnieją ustawowo określone ich nazwy i hierarchie, podczas gdy w innych nie ma takich systemów. Do najczęściej spotykanych tytułów zawodowych należą:
Tytuły zawodowe uzyskiwane w szkołach i placówkach oświaty:
robotnik wykwalifikowany
technik
Tytuły zawodowe uzyskiwane w szkołach wyższych:
tytuły uzyskiwanie po kształceniu specjalistycznym:
dyplomowany specjalista
dyplomowany specjalista technolog
tytuły uzyskiwane po studiach pierwszego stopnia:
tytuły licencjata
licencjat
licencjat pielęgniarstwa
licencjat położnictwa
tytuły inżyniera:
inżynier
inżynier architekt
inżynier pożarnictwa
tytuły uzyskiwane po studiach drugiego stopnia lub po jednolitych studiach magisterskich:
tytuły magistra:
magister
magister farmacji
magister pielęgniarstwa
magister położnictwa
magister sztuki
tytuły magistra inżyniera:
magister inżynier
magister inżynier architekt
magister inżynier pożarnictwa
tytuły lekarza:
lekarz
lekarz dentysta
lekarz weterynarii
Więcej na stronie Wikipedia.org: